Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Οδηγίες για την περίπτωση θραύσης λαμπτήρα εξοικονόμησης ενέργειας (CFL).

Λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας


Οδηγίες για την περίπτωση θραύσης λαμπτήρα εξοικονόμησης ενέργειας (CFL).
Οι λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας περιέχουν ατμούς υδραργύρου και η θραύση τους μπορεί να προκαλέσει εισπνοή ατμών, κατά συνέπεια και δηλητηρίαση, γιατί απορροφούνται από τούς πνεύμονες σε ποσοστό 80%. Γι αυτό δεν σπάμε και δεν πετάμε στα οικιακά απορρίμματα αυτούς τους λαμπτήρες.
Σε περίπτωση θραύσης λαμπτήρα εξοικονόμησης ενέργειας (CFL)
1. Εκκενώνουμε αμέσως το χώρο από ανθρώπους και ζώα.
2. Απομακρύνουμε όλα τα θραύσματα του γυαλιού.
3. Καθαρίζουμε λεπτομερώς το χώρο χωρίς χρήση ηλεκτρικής σκούπας.
4. Πετάμε τα υφάσματα που ήρθαν σ’ επαφή με τα θραύσματα.
5. Αερίζουμε το χώρο για 30 λεπτά

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012


Ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Βέροιας – Ημαθίας «ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ»

Ενημερώνει τα Μέλη και τους Φίλους του Συλλόγου ότι:

Η ομάδα εργασιοθεραπείας του συλλόγου, δημιούργησε με φαντασία και μεράκι πανέμορφες πασχαλινές λαμπάδες και πωλούνται στο γραφείο του συλλόγου μας,

Μ. Καρακωστή 9 στη Βέροια.

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

 

Λεμφοίδημα



Λεμφοίδημα ονομάζεται το οίδημα ενός τμήματος του σώματος, ιδιαίτερα των άκρων, που προκαλείται από την ανώμαλη συσσώρευση του λεμφικού υγρού. Η λέμφος αποτελεί μέρος του αμυντικού μηχανισμού του σώματος. Καθαρίζει τους ιστούς από διάφορους παθογόνους οργανισμούς, στην συνέχεια περνά και φιλτράρεται μέσα από τους λεμφαδένες, ενώ τέλος ενώνεται με την φλεβική κυκλοφορία στην πορεία προς την καρδιά.
Το λεμφοίδημα μπορεί να είναι πρωτοπαθές ή δευτεροπαθές. Το πρωτοπαθές προκαλείται χωρίς εμφανή αιτία, ενώ το δευτεροπαθές προκαλείται μετά από τραυματισμό, ουλή ή εκτομή στους λεμφαδένες (π.χ. μετά από χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού σε συνδυασμό με ακτινοβολία στην περιοχή). Αυτό συμβαίνει λόγω της μειωμένης μεταφορικής ικανότητας του λεμφικού φορτίου από το Λεμφικό Σύστημα. Το οίδημα αυτό μπορεί να υποχωρήσει ή να μεταβληθεί σε χρόνιο λεμφοίδημα.
Το λέμφοίδημα αρχικά εμφανίζεται 'βάρος' κυρίως στο ανώτερο τμήμα του άκρου, μούδιασμα και ελαφρύς πόνος. Με την ξεκούραση τα συμπτώματα υποχωρούν. Στη συνέχεια εμφανίζεται ελαφρύ οίδημα που υποχωρεί όταν το άκρο τοποθετηθεί σε ανάρροπη θέση. Προοδευτικά το οίδημα οργανώνεται, ενώ πρωτεϊνη και νερό συσσωρεύονται στους ιστούς.
Η γυναίκα την πρώτη ενημέρωση για την πιθανότητα  να εμφανίσει λεμφοίδημα θα πρέπει να την λαμβάνε,ι ενώ ακόμα νοσηλεύεται στο νοσοκομείο μετά την χειρουργική επέμβαση στην οποία έχει υποβληθεί. Πρέπει να την επισκέπτεται ο εξειδικευμένος Φυσιοθεραπευτής, μετά από οδηγία του θεράποντος Ιατρού, να της αναλύει τους κινδύνους, να δίνει οδηγίες για τον τρόπο χρήσης του μέλους και πρακτικές πρόληψης του λεμφοιδήματος. Επίσης να την εφοδιάζει με τα κατάλληλα έντυπα που θα την βοηθήσουν να αποκτήσει την απαραίτητα γνώση, ώστε να προφυλαψθεί από τυχόν επιπλοκές, αλλά και ενημέρωση τι θα πρέπει να κάνει μόλις αντιληφθεί ότι κάτι αλλάζει στο σώμα της.
Φυσικά επειδή όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, είναι γεγονός ότι οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν καμία ενημέρωση ή έχουν ελλειπή ενημέρωση. Για το λόγο αυτό μόλις αντιληφθούν την ύπαρξη ακόμα και ήπιου οιδήματος θα πρέπει να απευθυνθούν αρχικά στον θεράποντα Ιατρό τους ώστε να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις και να αποκλειστεί η πιθανότητα υποτροπής της νόσου. Στη συνέχεια επιβάλλεται να επισκεφθούν τον εξειδικευμένο Φυσικοθεραπευτή, κατάλληλα εκπαιδευμένο στην αντιμετώπιση του λεμφοιδήματος, να αξιολογήσει την κατάσταση να ορίσει τους στόχους και ανάλογα να καθορίσει το θεραπευτικό πλάνο. Πρέπει να τονιστεί ότι ο χρόνος έναρξης της θεραπείας είναι καθοριστικός στην τελική εξέλιξη.
Οι επιπτώσεις εξαρτώνται από το στάδιο του λεμφοιδήματος.  
Τα στάδια είναι:
1. Στάδιο Ι ή Αναστρέψιμο Στάδιο: Η πίεση προκαλεί αποτύπωμα στο μέλος, ενώ το οίδημα υποχωρεί προσωρινά αν τοποθετηθεί το άκρο σε ανάρροπη θέση.
2. Στάδιο ΙΙ ή Μη Αυτόνομα Αναστρέψιμο Στάδιο: Αν το λεμφοίδημα δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα και εξακολουθήσει να υφίσταται θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε προοδευτική σκλήρυνση της περιοχής. Η δυνατότητα δημιουργίας αποτυπώματος μειώνεται διαρκώς, ενώ στο τέλος δεν είναι πλέον εφικτή. Η ανάρροπη θέση δεν οδηγεί στην υποχώρηση του οιδήματος.
3. Στάδιο ΙΙΙ ή Λεμφοστατική Ελεφαντίαση: Χαρακτηρίζεται από:
- Μεγάλη αύξηση του οιδήματος, σε τέτοιο βαθμό που το άκρο να θυμίζει το άκρο ενός ελέφαντα.
- Σκλήρυνση του δέρματος με την μορφή χόνδρων (παχυδερμία).
- Ανάπτυξη σαρκωμάτων.
Η επίπτωση του λεμφοιδήματος του βραχίονα εξαρτάται από την έκταση της χειρουργικής επέμβασης, τον αριθμό των αφαιρεθέντων λεμφαδένων, την ακτινοθεραπεία καθώς και την ηλικία και το βάρος της ασθενούς.
Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του βραχίονα είναι πιο σύνηθες σε παχύσαρκες ασθενείς. Έτσι η παχυσαρκία μπορεί να θεωρηθεί ως ένας από τους παράγοντες κινδύνου που ευνοούν την ανάπτυξη λεμφοιδήματος. Επίσης, είναι πιθανίν να υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ της επίπτωσης του λεμφοιδήματος και της ηλικίας της ασθενούς. Γυναίκες μεγαλύτερες των 55 ετών αναπτύσουν κλινικά σημαντικό λεμφοίδημα σε ποσοστό 22% των περιπτώσεων, ενώ γυναίκες μικρότερες των 55 ετών σε ποσοστό 14% τωμ περιπτώσεων. Μια στατιστικά σημαντική, αυξημένη εμφάνιση των συμπτωμάτων έχει αναφερθεί σε γυναίκες που εργάζονταν κατά το πρώτο έτος μετά την εγχείρηση.
Η εξοίδηση του βραχίονα μετά από μια παρατεταμένη περίοδο χωρίς οίδημα μπορεί να αποτελεί το πρώτο σύμπτωμα υποτροπής του όγκου.
Η συχνότητα του λεμφοιδήματος μετά από θεραπεία καρκίνου του μαστού ποικίλει σε σημαντικό βαθμό στη βιβλιογραφία. Ωστόσο υπήρξε μια σαφής φθίνουσα τάση εμφάνισης λεμφοιδήματος από την δεκαετία του '60. Η πρώιμη διάγνωση της νόσου χάρη στον προ-συμπτωματικό έλεγχο και η ακόλουθη, με μικρότερες χειρουργικές επεμβάσεις, θεραπευτική αγωγή έχουν παίξει αναμφίβολα σημαντικό ρόλο. Η ορθή διάγνωση της ενδεικτικής κατάστασης των λεμφαδένων ενδεχομένως να περιορίσει περισσότερο την εφαρμογή ριζικής μαστεκτομής με συνολική μείωση της μετaθεραπευτικής επίπτωσης του λεμφοιδήματος.
Η αποκοπή ή η απολίνωση λεμφαγγείων καθώς και η εκρίζωση λεμφαδένων είναι υπεύθυνες για τον σχηματισμό παράπλευρης κυκλοφορίας. Η ακτινοθεραπεία φαίνεται να διαταράσσει αυτήν τη διαδικασία αναγέννησης. Επιπροσθέτως, προκαλεί αντίδραση στους εναπομείναντες λεμφαδένες με επακόλουθη ίνωση. Η συνοδός μερική απόφραξη των κόλπων των λεμφαδένων καταλήγει σε μη αναστρέψιμη μείωση της ροής της λέμφου εντός των αδένων.
Οι λεμφαδένες που δεν δέχτηκαν ακτινοβολία και αποτελούν μέρος της παράπλευρης κυκλοφορίας, έχουν διατεταγμένους κόλπους λόγω του αυξημένου όγκου της λέμφου. Μια επακόλουθη αύξηση του μεγέθους των λεμφαδένων είναι επίσης ενδεχόμενη.
Στο πρωτοπαθές λεμφοίδημα, πρωτεϊνη συσσωρεύεται στους ιστούς προκαλώντας ινοσκλήρυνση εάν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα. Επιπλέον οι διαδικασίες μεταβολισμού στον διάμεσο ιστό διαταράσσονται από το οίδημα και διευκολύνονται οι διαδικασίες φλεγμονής με όλες τις αρνητικές συνέπειές τους για την κυκλοφορία της λέμφου.
Υπάρχει σύγχυση στον τρόπο αντιμετώπισης του λεμφοιδήματος. Υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που προτείνουν ακόμα και χειρουργική αντιμετώπιση. Η αλήθεια είναι ότι ανάλογα με το στάδιο του λεμφοιδήματος και την ταχύτητα της θεραπευτικής αντιμετώπισης προκύπτουν τα αποτελέσματα. Το λεμφοίδημα ακόμα όταν δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί ολοκληρωτικά, υπάρχουν πολλοί θεραπευτικοί τρόποι που μπορούν να το ελέγξουν και να το περιορίσουν επιτυγχάνοντας ένα καλό αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα, ενώ απαλλάσουν τον ασθενή από πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους.
Η θεραπεία περιλαμβάνει συνδυασμό μηχανημάτων φυσικοθεραπείας, λεμφικής παροχέτευσης, επίδεσης, ασκήσεων και τη φροντίδα του δέρματος.
Η λεμφική παροχέτευση αποτελεί το βασικό τμήμα της θεραπείας. Ο σκοπός της είναι να ενεργοποιήσει και να κινητοποιήσει το λεμφικό υγρό, ώστε να απομακρυνθεί από την πάσχουσα περιοχή. Αντενδείκνυται όταν υπάρχει φλεγμονή σε εξέλιξη, καρδιακή ανεπάρκεια ή θρόμβωση.
Η επίδεση βελτιώνει την ελαστικότητα της περιοχής, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τη ροή της λέμφου. Αντί της επίδεσης μπορεί να εφαρμοστεί ειδικό 'γάντι' διαβαθμισμένης συμπίεσης.
Το πρόγραμμα των ασκήσεων γίνεται πάντα ενώ ο ασθενής φορά το ειδικό 'γάντι'. Ο σκοπός των ασκήσεων είναι:
- Κινητοποίηση του λεμφικού υγρού.
- Διατήρηση ή βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων.
- Βελτίωση της στάσης του σώματος.
Η καλή υγιεινή του δέρματος παίζει καθοριστικό ρόλο στην αποφυγή επιπλοκών του λεμφοιδήματος. Ακόμα και ο πιο μικρός τραυματισμός του δέρματος μπορεί να αποτελέσει την πύλη εισόδου μικροβίων. Σε περίπτωση φλεγμονής το μέλος γίνεται ερυθρό και ζεστό ενώ προκαλείται κακουχία. Απαιτείται άμεση αντιμετώπιση με αντιβίωση και διακοπή της θεραπείας του λεμφοιδήματος.
Μια γυναίκα προκειμένου να μην εμφανίσει λεμφοίδημα, πρέπει να ακολουθεί τις παρακάτω βασικές οδηγίες:
- Αποφύγετε τις ακραίες θερμοκρασίες, τα καυτά μπάνια, τη σάουνα, ενώ μεγάλη προσοχή πρέπει να δίνετε στην αποφυγή εγκαυμάτων.
- Προσοχή στις λοιμώξεις. Αν συμβούν απαιτείται άμεση αντιμετώπιση με αντιβίωση.
- Μην σηκώνετε ή μεταφέρετε βαρία αντικείμενα.
- Μην φοράτε σφικτά ρούχα, δαχτυλίδια, βραχιόλια κτλ.
- Προσοχή στη διατροφή. Ελάχιστο αλάτι, ελάχιστα τηγανιτά, αρκετά φρούτα και λαχανικά. Δίνετε σημασία στην διατήρηση κανονικού σωματικού βάρους. Η παχυσαρκία ευνοεί την εμφάνιση λεμφοιδήματος.
- Όχι αλκοόλ και κάπνισμα.
- Σχολαστική φροντίδα της επιδερμίδας και των νυχιών.
- Να κοιμόμαστε με το πάσχον μέλος σε ανάρροπη θέση.
- Ασκηθείτε με δραστηριότητες μικρής έντασης αλλά μεγάλης αποτελεσματικότητας, όπως είναι το κολύμπι, το περπάτημα, κ.α., ενώ δεν θα πρέπει να αμελείτε το θεραπευτικό πρόγραμμα ασκήσεων που σας έχει δώσει ο Φυσιοθεραπευτής.
- Ακόμα και για το ελάχιστο λεμφοίδημα ακολουθήστε το ειδικό θεραπευτικό πρόγραμμα αποκατάστασης.
- Ταξιδεύετε φορώντας το ελάχιστο γάντι, με το μέλος σε ανάρροπη θέση.
- Μην επιτρέπετε να σας παίρνουν αίμα ή να σας μετρούν την αρτηριακή πίεση από το πάσχον μέλος.
- Ενυδατώνετει την επιδερμίδα σας τακτικά με καλλυντικά που έχουν χαμηλό ή ουδέτερο ph.
- Χρησιμοποιείτε γάντια στις δουλειές του σπιτιού ή στην φροντίδα κατοικιδίων ζώων.
Μια γυναίκα που ήδη έχει εμφανίσει λεμφοίδημα πρέπει να κατανοήσει ότι η άμεση αντιμετώπιση είναι καθοριστική για την εξέλιξη του λεμφοιδήματος. Σε μελέτη που κάναμε (Δευτεροπαθές Λεμφοίδημα - Έλεγχος Αποτελεσματικότητας της Θεραπείας, Χαρ. Τιγγινάγκας, Αθηνά Κατσιμήτρου, Αθήνα 2008) βρέθηκε ότι παρόλο που η αποτελεσματικότητα της θεραπείας είναι σαφώς μεγαλύτερη στο Στάδιο Ι, το 93,3% των ασθενών προσήλθαν για Θεραπεία όταν ήταν πλέον στο Στάδιο ΙΙ. Σε σχετική ερώτηση που τους υποβλήθηκε, απάντησαν ότι δεν προσήλθαν νωρίτερα για Θεραπεία γιατί κανείς δεν τους το πρότεινε. Δεν είχαν ενημέρωση ούτε γιατί κανείς δεν τους το πρότεινε. Δεν είχαν ενημέρωση ούτε γιατί προκλήθηκε το οίηδημα, ούτε τι μπορούσαν να κάνουν στη συνέχεια. Θεωρούμε ότι ακριβώς αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που θα πρέπει να διαχειριστούμε όλοι εμείς που ασχολούμαστε με την Ογκολογική Αποκατάσταση. Η ενημέρωση των ασθενών, για τις πιθανές επιπλοκές και τον τρόπο αντιμετώπισης των, είναι μέρος των υποχρεώσεων μας προς αυτούς.
Η γυναίκα λοιπόν που ήδη έχει εμφανίσει λεμφοίδημα θα πρέπει να απευθυνθεί άμεσα στον εξειδικευμένο Φυσικοθεραπευτή, ενώ αυτονόητο είναι ότι πρέπει να ακολουθεί τις βασικές οδηγίες που περιγράφονται παραπάνω.
 

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

 

Τα πολλά πρόσωπα του καρκίνου



Οι βιοψίες του ίδιου όγκου μπορεί να δείξουν διαφορετικά αποτελέσματα.

Μεγάλη ποικιλομορφία ενδέχεται να περιέχει ο καρκινικός όγκος ενός ανθρώπου, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, που για πρώτη φορά ανακάλυψε ότι όπως οι διαφορετικοί όγκοι έχουν διακριτές γενετικές μεταλλάξεις. Το ίδιο φαίνεται πως συμβαίνει και στα διαφορετικά μέρη του ίδιου όγκου.

Με άλλα λόγια, ένας όγκος δεν είναι μια μάζα πανομοιότυπων καρκινικών κυττάρων, αλλά ένα μωσαϊκό γενετικά διαφορετικά κυττάρων που ούτε είναι δυνατό να εντοπισθούν σε μία και μόνη βιοψία, ούτε ανταποκρίνονται στο ίδιο φάρμακο, με συνέπεια ο όγκος -λόγω και της μονομερούς βιοψίας- να αντιστέκεται με επιτυχία.

Η ανακάλυψη αυτή βοηθά να ερμηνευθεί γιατί είναι τόσο δύσκολη η μελέτη και η θεραπεία της νόσου του καρκίνου. Εξηγεί, επίσης, γιατί η εκτίμηση ενός ιατρού σχετικά με την πρόγνωση ή τη μελλοντική θεραπεία μπορεί να μην είναι ίδια, αλλά να εξαρτηθεί από το μέρος του όγκου όπου θα γίνει η βιοψία.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τσαρλς Σουάντον του Ινστιτούτου Ερευνών για τον Καρκίνο και του University College του Λονδίνου (UCL), που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό «New England Journal of Medicine» επεσήμαναν ότι η ανακάλυψή τους προσθέτει ένα ακόμα επίπεδο δυσκολίας και πολυπλοκότητας στην αντιμετώπιση του καρκίνου.

Οι επιστήμονες έκαναν ενδελεχή ανάλυση στους όγκους τεσσάρων ασθενών που είχαν καρκίνο στα νεφρά. Συνέλλεξαν πολλά δείγματα από διαφορετικά σημεία των ίδιων όγκων και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Στη συνέχεια, κάθε δείγμα αναλύθηκε για να εντοπισθούν οι γενετικές μεταλλάξεις σε αυτό και γενικότερα η μορφή της γονιδιακής δραστηριότητας και της δομής των χρωμοσωμάτων.

Έτσι, οι ερευνητές ήταν σε θέση να ανακατασκευάσουν την εξελικτική ιστορία κάθε ξεχωριστού καρκίνου στους τέσσερις ασθενείς. Όπως διαπίστωσαν, μόνο το ένα τρίτο των μεταλλάξεων ήταν κοινό σε όλα τα δείγματα (συνολικά 14) του ίδιου όγκου, ενώ τα δύο τρίτα περίπου διέφεραν από τη μια βιοψία στην επόμενη.

Αυτή η ποικιλομορφία μπορεί να εξηγήσει γιατί εδώ και χρόνια οι επιστήμονες δυσκολεύονται να βρουν κλινικά χρήσιμους βιοδείκτες, δηλαδή ουσίες που παράγει ο οργανισμός και αποκαλύπτουν την παρουσία ή τη φύση του καρκίνου στο σώμα. Επειδή οι όποιοι βιοδείκτες βασίζονται συνήθως σε μια μόνο βιοψία, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι παραπλανητικό, σύμφωνα με τους βρετανούς ερευνητές. Για παράδειγμα, η ομάδα του Σουάντον εντόπισε γενετικές «υπογραφές» που παραπέμπουν τόσο σε καλή όσο και σε κακή πρόγνωση για τη νόσο του ίδιου ανθρώπου.

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

PREDICT: Καρκίνος μαστού και σχήματα με μη ανθρακυκλίνες

PREDICT: Καρκίνος μαστού και σχήματα με μη ανθρακυκλίνες: Σχήματα χημειοθεραπείας με μη ανθρακυκλίνες σε συνδυασμό με τη στοχευμένη θεραπεία τραστουζουμάμπη (Herceptin ®) μπορεί να είναι η επ...

Τι είναι το πορογενές διηθητικό καρκίνωμα.

Εικόνα πορογενούς διηθητικού καρκινώματος με τράβηγμα του δέρματος.
Τι ειναι το πορογενεs διηθητικο αδενοκαρκινωμα ? Δίνει μεταστασειs και συνηθωs που? Είναι ιασιμοs αυτοs ο τυποs αδενοκαρκινώματοs?  Τ.Χ
Απάντηση:
Είναι ο πιο συχνός τύπος καρκίνου . Εκτιμάται ότι αποτελεί το 75% των καρκίνων του μαστού.
Παλαιότερα χρησιμοποιούταν και η ονομασία σκίρος ή απλός καρκίνος. Η αγγλική ονομασία του είναι: Invasive ductal carcinoma.
Η ονομασία πορογενές προέρχεται από το γεγονός ότι η μορφολογία των καρκινικών κυττάρων είναι εκείνη των πόρων σε έκταση 90% της βλάβης.
Όταν τα κύτταρα του όγκου όπως φαίνονται στο μικροσκόπιο δεν έχουν κάποια ειδικά χαρακτηριστικά κατατάσσεται στην κατηγορία του μη ειδικού τύπου ( αγγλικά: of No Special Type – NST). Αν όμως υπάρχουν κύτταρα με ειδικά χαρακτηριστικά, τότε ανάλογα με την αναλογία τους στο συνολικό όγκο, καταττάσουν το καρκίνωμα ως μικτού τύπου πορογενές διηθητικό ή στα ειδικά.
Εμφανίζεται πιο σπάνια στις νεαρότερης ηλικίας γυναίκες, παρόλο που αποτελεί το μεγάλο ποσοστό και σε αυτές.
Εικόνα (μακροσκοπική) πορογενούς διηθητικού καρκινώματος ( από webpathology)
Κλινικά χαρακτηρίζεται από την σκληρότητα του και από το γεγονός πως είναι πιο «κολλημένος» με τους γύρω ιστούς.
Τόσο στην κλινική εικόνα, όσο και στην απεικονιστική διερεύνηση δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιτρέπουν στο γιατρό να τον διακρίνει από τις άλλες μορφές καρκίνου του μαστού.
Σε μεγάλο ποσοστό ( >70%) αυτοί οι καρκίνοι έχουν θετικούς τους ορμονικούς υποδοχείς (είναι ορμονοθετικοί).
Ένα ποσοστό 30% υπερεκφράζει την πρωτεΐνη HER2 –neu. ( Επομένως μπορεί να λάβει στοχευμένη θεραπεία με το φάρμακο τραστουζουμάμπη).
Η πρόγνωση του πορογενούς καρκινώματος εξαρτάται από το μέγεθος, τον αριθμό των διηθημένων λεμφαδένων, τα βαθμό κακοήθειας , τη μέτρηση του ki-67, τον μοριακό υποτύπο που ανήκει, την διήθηση των αγγείων κ.λ.π. Σε γενικές γραμμές φαίνεται να έχει λίγο χειρότερη πρόγνωση από τους ειδικούς καρκίνους ( έχοντας υπόψη, βεβαίως, πως σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών έχει πολύ καλή πορεία).
Μεταστάσεις δίνει τυπικά ( πιο συχνά) στα οστά, τον πνεύμονα και το ήπαρ.
Η αντιμετώπιση του είναι η γνωστή: χειρουργική αφαίρεση, χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Εφόσον πρόκειται για ορμονοθετικό καρκίνο χορηγείται ορμονοθεραπεία. Αν δε πρόκειται για όγκο HER +, τότε χορηγείται τραστουζουμάμπη.
Συνοπτικά: πρόκειται για τον πιο συχνό καρκίνο, για τον οποίον ισχύουν όλα όσα αφορούν τη διάγνωση και τη θεραπεία των καρκίνων του μαστού, γενικά.
Σ’ότι αφορά τη δυνατότητα της ίασης να υπενθυμίσω ότι σήμερα έχει διαπιστωθεί ότι η πλειοψηφία των γυναικών που  εμφανίζουν καρκίνο του μαστού, ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια, πεθαίνουν αργότερα από κάποια άλλη πάθηση και όχι από τον καρκίνο του μαστού. Επομένως, αγαπητή Τ.Χ., ότι και να συμβαίνει, η αισιοδοξία δεν είναι παράταιρη. Η διάγνωση του καρκίνου του μαστού δεν είναι καταστροφή. Ζήστε τα πολλά χρόνια που σας περιμένουν καλά και ευτυχισμένα