Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017



Παρασκευή, 10 Φεβρουαρίου 2017 21:38

Άγχος: «Προσεγγίζοντας νέους τρόπους διαχείρισης της εσωτερικής έντασης...»

Αναρτήθηκε από τον  
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)
«Η πηγή του άγχους βρίσκεται στο μέλλον. Αν μπορείς να κρατήσεις το μέλλον έξω από το μυαλό σου, μπορείς να ξεχάσεις τις στεναχώριες σου.» Μίλαν Κούντερα«Η πηγή του άγχους βρίσκεται στο μέλλον. Αν μπορείς να κρατήσεις το μέλλον έξω από το μυαλό σου, μπορείς να ξεχάσεις τις στεναχώριες σου.» Μίλαν Κούντερα
Της Χρύσας Μπέκα, Ψυχολόγου – ψυχοθεραπεύτριας

Το άγχος υπάρχει στην καθημερινότητά όλων μας. Οι άνθρωποι που ζουν συντροφιά με το άγχος τους αναπτύσσουν μια εξαιρετική ικανότητα να εξασκούνται στο να λύσουν πιθανά προβλήματα. Το άγχος τους λειτουργεί ως σύστημα συναγερμού που βρίσκεται σε ετοιμότητα, προκειμένου να αντιληφθεί άμεσα τι μπορεί να πάει στραβά και να παρέμβει για να το λύσει. Ελπίζουν ότι  το άγχος τους βοηθά να προετοιμάζονται για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, επινοώντας εναλλακτικά σενάρια δράσης ή θεωρούν ότι το να πάψουν να ανησυχούν σημαίνει ότι είναι απλώς ανεύθυνοι. Μπορεί η τακτική του να είμαστε διαρκώς σε επιφυλακή να φαίνεται ασφαλής, είναι, ωστόσο, ιδιαίτερα εξαντλητική, καθώς απορροφά όλη την ενέργεια μας. Όμως, φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολο το να αποδεσμευτούμε από τη διαρκή επαγρύπνηση. 
 Το άγχος είναι ο αντανακλαστικός τρόπος που επιλέγει το σώμα να αποκριθεί στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Εμπλέκει τις σκέψεις, συμπαρασύρει τα συναισθήματα και εκδηλώνεται στις σωματικές αντιδράσεις, επηρεάζοντας, συνολικά, και τα τρία αυτά συστήματα. Συνεπώς, η διαχείρησή του, απαιτεί ολιστικές παρεμβάσεις.
Αναγνωρίζω ποιες σκέψεις προκαλούν άγχος: Είναι όντως ρεαλιστικό το πρόβλημα που καλούμε να επιλύσω ή αφορά υποθετικές συνθήκες; Μπορώ να το λύσω ή εμπλέκονται παράμετροι που βρίσκονται πέρα από τις δυνατότητές μου; Αν κρίνω ότι είναι επιλύσιμο, προσπαθώ να πειραματιστώ με εναλλακτικούς τρόπους δράσης. Διαφορετικά, αποδέχομαι τα συναισθήματα που μπορεί να έχω γύρω από το πρόβλημα και προσπαθώ να προχωρήσω. Παρατηρώ τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου χωρίς να προσπαθώ να τα αναλύσω ή να συγκρουστώ μαζί τους. Παίρνω απόσταση από τις σκέψεις που μου προκαλούν άγχος και τις αντιμετωπίζω σαν να ανήκουν σε κάποιον άλλο. Τι θα τον συμβούλευα να πράξει; 
Ζω στο παρόν: Δεν επιτρέπω στο άγχος να μου κλέψει τις στιγμές του «τώρα» και να με αναγκάσει να επιλύνω υποθετικά προβλήματα, «αν θα». Προσπαθώ να είμαι γειωμένος στο «εδώ και τώρα» με το να επικαλούμαι τις πληροφορίες που μου δίνουν οι αισθήσεις μου, τι νιώθω, ακούω, γεύομαι. Εμμένω στο τι συμβαίνει στην πραγματικότητα αντί να αφήνω την ενέργεια μου να εξαντλείται στο τι θα μπορούσε να συμβεί. Οι αγχώδεις σκέψεις κλέβουν την ασφάλεια και τη σιγουριά που προσφέρει το «τώρα», όταν δηλ ζω τη στιγμή χωρίς να προτρέχω σε υποθετικά σενάρια. 
Αντιλαμβάνομαι ότι το άγχος μου δεν έχει τη δύναμη να με βλάψει: Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους το άγχος βιώνεται ως καταστροφικό συναίσθημα. Έρχεται δημιουργώντας ανησυχία για το άγνωστο και παράγει σωματικές αντιδράσεις που φαίνεται να μην έχουν σαφή αιτιολογία. Μας βάζει, λοιπόν, στη διαδικασία να αναρωτιόμαστε μήπως τα σωματικά συμπτώματα παραπέμπουν σε υπαρκτή σωματική ασθένεια. Ωστόσο, όταν αποκλείονται οι πιθανότητες σωματικής πάθησης, το άγχος είναι προειδοποίηση ότι κάτι προκαλεί ένταση, και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πρόβλεψη ασθένειας. Είναι κομμάτι μου, δεν είναι «εγώ», επομένως έχω τη δύναμη να του επιβληθώ. 
Αποδέχομαι ότι σε κάποιες περιπτώσεις το αίσθημα του άγχους με συνοδεύει: Δεν μάχομαι εναντίον του. Το αγκαλιάζω σαν δικό μου κομμάτι και ονοματίζω την ύπαρξή του, χωρίς να σπαταλώ ενέργεια για να προσπαθήσω να το αλλάξω. Οι αγχώδεις σκέψεις έχουν τη δύναμη να συμπαρασύρουν το συναίσθημα, την προσοχή και τη φαντασία μας. Όσο περισσότερο ασχολούμαστε με αυτές, προσπαθώντας να τις ελέγξουμε, τόσο περισσότερο μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο ελέγχου που δημιουργεί περισσότερο άγχος από αυτό που υποτίθεται ότι θα λύσει. Η αποδοχή του άγχους δεν το ενδυναμώνει. Σταματά να το τροφοδοτεί με ενέργεια. 
Σταματώ να προβλέπω τι θα συμβεί στο μέλλον, επηρεασμένος από τις εμπειρίες του παρελθόντος: Πολλές φορές οι σκέψεις που προκαλούν άγχος είναι συνδέσεις που γίνονται με καταστάσεις που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε στο παρελθόν, οι οποίες προκαλούν αυθαίρετες προσδοκίες ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν με τον ίδιο τρόπο και στο μέλλον. Κάθε νέα εμπειρία δεν αποτελεί επανάληψη του παρελθόντος, καθώς σε καθετί καινούριο που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είμαστε διαφορετικοί. Οι εμπειρίες του παρελθόντος μας αλλάζουν, επομένως, ακόμη και αν έχουν εμπλακεί σε παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν, ο τρόπος χειρισμούς τους θα είναι διαφορετικός. Κάθε νέα εμπειρία θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια νέα περιπέτεια που είμαι δεκτικός να χειριστώ με εναλλακτικούς τρόπους. Μαθαίνω από τα λάθη μου, αλλά δεν επιτρέψω στις δυσάρεστες εμπειρίες του παρελθόντος να επισκιάσουν τις προσπάθειες του σήμερα. Αξιοποιώ τη γνώση του παρελθόντος, αλλά ζω στο τώρα. 
Αποποιούμαι την ανάγκη μου να έχω τον απόλυτο έλεγχο: Το μέλλον είναι πάντα αβέβαιο. Πολλές φορές τα γεγονότα θα εξελιχθούν με διαφορετικό τρόπο από τον προβλεπόμενο. Το σημαντικό είναι να εξασκηθώ στο να αντέχω τις ανατροπές και να προσαρμόζομαι στις τρέχουσες συνθήκες. Δεν είναι εύκολο. Είναι όμως απαραίτητο για καταφέρω να απολαμβάνω τις στιγμές της τρέχουσας πραγματικότητας.  
Αποδέχομαι τους περιορισμούς μου: Όλοι έχουν δυνάμεις και αδυναμίες. Μαθαίνω να εκμεταλλεύομαι τα δυνατά μου σημεία και να αποδέχομαι τις αδυναμίες μου, ώστε να μη θέτω μη ρεαλιστικούς στόχους. Εξασκούμε στο να θέτω προτεραιότητες. Μαθαίνω να λέω «όχι», όταν οι απαιτήσεις υπερβαίνουν τις δυνατότητές μου. 
Πειραματίζομαι: Επιτρέπω στον εαυτό μου να δοκιμάσει, να κάνει λάθος, να εξελίσσεται, να δημιουργεί, να ανακαλύπτει νέους δρόμους με αυθορμητισμό και ελευθερία. Έχω εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου και πιστεύω ότι είμαι εξοπλισμένος με τις ποιότητες που χρειάζονται για να αντιμετωπίσω οτιδήποτε σταθεί εμπόδιο στην πορεία μου. Το άγχος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν μια κακή στιγμή, μια καταιγίδα που χρειάζεται να περάσει για να αφήσει πίσω της ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο. 
Στο εργαστήριο της Δευτέρας 13/2 στις 5:30 θα διερευνήσουμε: 
Ποια λάθη κάνουμε στον τρόπο που σκεφτόμαστε και πως αυτά τροφοδοτούν το άγχος μας; 
Πως μπορούμε να ελέγξουμε τις σωματικές αντιδράσεις που προκαλεί το στρες; 
Πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τεχνικές αναπνοής για να πετύχουμε ψυχική και σωματική χαλάρωση;  


Δεν υπάρχουν σχόλια: